René Rutten

Hij behoort met zijn bijna 33 jaar tot de belegen spelers van het 1e elftal. Een echte clubman en routinier die altijd trouw bleef aan zijn VV Eijsden. Als grafisch ontwerper en zelfstandig ondernemer timmert René Rutten behoorlijk aan de weg. In zijn smaakvol ingericht nieuwbouw huis praat ik met hem over voetbal, vriendschap en Maaswater.


"Mijn hobby is mijn beroep geworden"

Hoe zit het met je blessuregevoeligheid naarmate de jaren beginnen te tellen?

"Dat is een goede vraag, ik ben er niet zeker van dat blessures met mijn leeftijd te maken hebben. Je merkt wel dat het wat minder vlotjes gaat en de hersteltijd wat langer is. Toen ik jonger was, had ik ook wel eens een spierblessure. Meestal gaat het een hele tijd goed en dan is het weer een keer raak. Soms volgt de ene blessure de andere op. Ik denk dat veel voetballers die momenten wel herkennen. Nu ik achterin speel, merk ik wel dat ik wat minder vaak geblesseerd ben. Ik ben er eindelijk achter gekomen dat de oorzaak van bepaalde blessures niet altijd aan het voetbal liggen".

Je hebt jaren op het hoogste amateur niveau gespeeld (hoofdklasse en 1e klasse); kun je je op jouw leeftijd nog blijven motiveren, ook in 2e klasse?

"Dat is absoluut geen probleem. Het willen winnen zit in je, hoe oud je ook bent. Voetbal blijft ook in de 2e klasse een leuk spelletje. Ik speel al vanaf de jeugd samen met een aantal van deze jongens. Naarmate je ouder wordt, veranderen wel je taken binnen het elftal. Je ziet jonge spelers zich ontwikkelen en het is mooi om hun daar, waar mogelijk, in te steunen. Maar het blijft leuk om de partijspelletjes 'jong tegen oud te winnen".

Denk je wel eens aan stoppen?

"Ja, iedere maandagmorgen. Nee, Je wilt toch iets blijven doen in het voetbal en zolang het goed gaat, wil ik blijven doorgaan. Ik ben er nog niet aan toe om op een 3e of 4e elftal te gaan spelen, dus voorlopig zijn ze nog niet van mij af. Maar je moet natuurlijk wel reëel blijven, als je niet meer van waarde bent voor het team moet je afhaken".

Hoe kijk je op je carrière terug als straks je schoenen aan de kapstok gaan?

"Ik zal zeer zeker met tevredenheid terug kijken. Toch had ik sommige dingen anders kunnen doen. Het voelt alsof ik nu veel meer discipline heb dan vroeger. Dat komt misschien ook omdat ik nu veel meer moet doen om fit te blijven. Voorheen leek alles vanzelf te gaan, maar dat heeft natuurlijk met mijn leeftijd te maken. Er had misschien wel iets meer ingezeten, maar van de andere kant zou ik Eijsden nooit inruilen voor een andere amateurclub. Daar heb ik genoeg kansen voor gehad, maar dat heb ik nooit overwogen".

Aan welke periode van je carrière bewaar je de beste herinneringen en waarom?

"Onder Jean Beijers ben ik bij het 1e elftal gekomen. Destijds een geweldig team. Enerzijds was het voor mij lastig om een plaats te veroveren, maar anderzijds was het een erg leerzame periode. Hoogtepunten zijn een aantal periodetitels en als klap op de vuurpijl de bekerwinst tegen Venlo. Dat was een onvergetelijke wedstrijd. Onder Jean Maas heb ik een fantastische periode gehad. Ik was topfit, scoorde veel en we hadden een geweldig team. Ook speelden we dat jaar met veel succes in de Amstelcup. Ik vormde samen met Danny Volkers een ideaal spitsenduo. Met mensen als Louis Willigers, Michel Vonk en Paul Brauers hadden we een fantastische as. Maar ook de andere posities in het elftal waren erg goed bezet. Er zaten bepaalde automatismen in die ploeg en dat maakte ons tot een klasse team."

Heb jij het voetbal, gedurende jouw carrière, zien veranderen?

"Daar kan ik een boek over schrijven. De jeugd is momenteel anders met voetbal bezig dan dat wij dat vroeger waren. Voor ons bestond er niets anders. Na school je tas in een hoek en voetballen maar. Nu zijn er allerlei andere dingen die de jeugd bezighoudt. Ook het acceptatie vermogen is een stuk minder geworden. Wij deden vroeger de dingen die gevraagd werden en tegenspreken was er al helemaal niet bij. Het was soms een harde leerschool, maar als ik er op terugkijk, heeft het me wel gevormd als voetballer."

Blijf je straks betrokken bij het voetbal?

"Als ik zie waar trainers mee bezig moeten zijn buiten het voetbal om, dan denk ik dat trainer zijn niet mijn ding is. Misschien kan ik ooit iets voor de jeugd betekenen. Op dit moment heb ik daar echter niet genoeg tijd voor. Wel ben ik nu al betrokken bij bestuurlijke dingen op communicatie gebied en dat is ook erg leuk om te doen".

Hoe denk jij over het nieuwe beleid van VV Eijsden?

"Investeren in jeugd is altijd goed. Toch moet je als vereniging wel een bepaald niveau blijven nastreven. Dat niveau staat voor mij voorop en ik vind dat Eijsden minimaal in de 2e klasse moet spelen. Er zijn natuurlijk grenzen bij het aantrekken van spelers. Toch zijn er genoeg voorbeelden van jongens die jaren in Eijsden zijn blijven hangen en dus niet meer als vreemden gezien worden. Jongens als Matthijs van den Berg, Erwin Dassen en in vroeger jaren Ron Janssen en Coen Quaden zijn daar goede voorbeelden van. We hebben op dit moment een goed jeugdkader met prima trainers en een pedagogisch sterk onderlegde jeugdcoördinator. We moeten zorgen voor een goede balans tussen routiniers en talentvolle jeugdspelers".

Kan het team, dat er nu staat, meedoen voor de prijzen of mist de ploeg specifieke kwaliteiten?

"Op papier hebben wij een goed team. Alleen zijn we momenteel te afhankelijk van de mensen in de as. Als daar twee spelers wegvallen door blessures of schorsingen, wordt het een moeilijk verhaal. Ook missen we op dit moment een soort van basis waarop wij terug kunnen vallen als het even wat minder gaat en vaak zit er nog te weinig rust in ons spel. In principe hebben wij een ploeg die van iedereen kan winnen maar als het tegenzit ook van iedereen kan verliezen".
René in duel met Ronald Koenen (seizoen 2008-2009)

Je hebt al op heel jonge leeftijd je vader verloren, heeft dat invloed gehad op je ontwikkeling als mens en als voetballer?

"Uiteraard". Er valt een lange stilte. "Het is een cliché maar uiteindelijk wordt je er sterker van. Ik heb het er verdomd moeilijk mee gehad. Het laat je nooit echt los, maar je vindt wel een manier om het een plek te geven en er mee om te gaan. Het heeft altijd een bepaalde plaats in je leven. Mijn vader mis ik nog iedere wedstrijd, hij was er altijd en hij was mijn grootste supporter. Het hard je enorm en je leert relativeren; voetbal is maar een spel. Ik was nog maar 18 jaar en vanaf die tijd werd ik gedwongen mijn zaakjes zelf te regelen. Het zal wel niet toevallig zijn dat ik zelfstandig ondernemer ben geworden".

Ben je gelovig?

"Wel katholiek opgevoed, maar ik ben intussen zover dat ik denk dat er uiteindelijk geen verschil kan zitten tussen de verschillende godsdiensten. Het kan niet zo zijn dat één geloof het ware is. Als je vader zo jong sterft, ga je twijfelen aan het geloof. Ik ben geen kerkganger en je gaat je afvragen welke zin het allemaal heeft. Het geloof speelt dus geen bijzonder grote rol in mijn leven. Ieder geloof wordt op een bepaalde manier ‘verpakt’ en daar heb ik soms wel moeite mee. Wel geloof ik in een bepaalde manier van leven. Toch respecteer ik ieders mening op dit gebied".

Je bent erg druk met je eigen bedrijf als grafisch ontwerper en op je site lees ik: Wij zijn op zoek naar balans tussen functionaliteit, relevantie en esthetiek. Kun jij in gewone mensentaal uitleggen wat je precies bedoelt?

"Een ontwerp (bv. een logo) moet aansluiten bij de boodschap die de opdrachtgever naar de buitenwereld wil overbrengen. Relevant zijn dus. Daarnaast moet het, praktisch gezien, goed te gebruiken zijn. Het moet dus functioneel zijn en op meerdere ondergronden toegepast kunnen worden om attentiewaarde te hebben in bijvoorbeeld drukwerk, digitale media of buitenreclame. Bij dit alles moet het natuurlijk de opdrachtgever aanspreken. Een ontwerp heeft een bepaald doel en als dat bereikt wordt, is het een goed ontwerp. Of je het nu mooi of lelijk vindt, dat blijft altijd een kwestie van smaak".

Het nieuwe logo van VV Eijsden komt van jouw hand, waar moest het aan voldoen?

"Ik heb het naar eigen inzicht kunnen maken, maar het moest natuurlijk wel binnen een bepaald kader passen. Ik heb geprobeerd er een eenvoudig logo van te maken dat kracht en saamhorigheid uitstraalt. Het moest gericht zijn op de toekomst maar ook verwijzen naar de rijke historie van onze vereniging. Het oude logo dateert van het 60-jarig bestaan, dus het werd tijd voor een frisse wind passend binnen het nieuwe beleid van onze vereniging. In de voetbalwereld, waar je veel dezelfde logo’s ziet, is het denk ik een verfrissing. Het is goed ontvangen en daar ben ik heel tevreden mee".

Je zit in de organisatie van het 75- jarig bestaan van VV Eijsden, vertel daar eens iets over.

"De organisatie was voor een groot gedeelte in handen van Wadia Khabthani. Hij heeft Mattijs van den Berg en mij er bij gehaald. Bovendien moest ik er wel bij, want het kon in mijn ogen niet zo zijn dat twee "Hollander"” ons feest moesten gaan organiseren. Alleen al om die reden kon ik niet weigeren. Het programma is zo goed als rond. Er moet uiteraard nog veel gebeuren. Tot nu toe kunnen we samen terug kijken op een goede organisatie en een goed programma".

Een vraag waar je niet aan ontkomt, hoe denk je over een fusie van de Eijsdense clubs na 2011?

"Daar sta ik positief tegenover. Ik roep al een paar jaar dat het een goede zaak zou zijn. Het moet misschien beginnen met bepaalde jeugdteams om zo alvast het ijs te breken. Ik heb daar in ieder geval een goed gevoel bij. Toch zal er nog veel water door de Maas stromen, omdat het bij veel mensen nog erg gevoelig ligt. Waarom zou je het niet doen? Alleen om de sentimenten? Op een gegeven moment moet je verder kijken. Qua sponsoring vissen we al jaren in dezelfde vijver. We spelen nu een paar jaar op hetzelfde niveau. Alles zou dus kunnen op basis van gelijkwaardigheid. Voor de spelers zou het naar mijn mening niet veel uitmaken. Het zou het niveau van het Eijsdense voetbal in het algemeen naar een hoger niveau kunnen tillen en kunnen waarborgen".

Heb je vrienden over gehouden aan de voetballerij als je straks stopt?

"Ja, absoluut, het voetbal heeft mijn sociaal leven behoorlijk positief beïnvloed. Het kleedlokaal en alles wat daarbij hoort en omheen hangt, wordt straks mijn grootste gemis. Ik heb door het voetbal veel vrienden gemaakt en veel mensen leren kennen. Daarnaast heb ik een grote familie waarin voetbal vaak centraal staat. Mede daardoor ‘overlappen’ familie en vrienden zich voor een gedeelte. Je ziet je vrienden jammer genoeg niet allemaal even vaak, maar op de momenten dat je samen bent, voelt het gewoon goed".


Vroeger het ideale spitsenduo nu elkaars rivalen!!

Jij bent geen geboren verdediger maar had dat snel onder de knie. Is verdedigen misschien gemakkelijker dan aanvallen?

"Nee, anders, het is voor mij een uitdaging. Het voelt voor mij alsof ik een nieuw voetballeven begonnen ben. Als verdediger moet je altijd reageren op een situatie die ontstaat en het is de kunst om vooraf goed te staan, wat niet altijd even gemakkelijk is. Maar uiteindelijk draait het om doelpunten maken en dat blijft het moeilijkste onderdeel van het hele spelletje. Het is voor mij altijd een uitdaging geweest om een complete voetballer te worden en die kans heb ik, door die positiewisseling, nu gekregen".

Hoe denk je over de nieuwe trainer?

"Hij is er natuurlijk nog niet zo lang. Zijn trainingsstof vind ik in ieder geval prima. Hij is zelf topfit en je ziet aan alles dat hij op niveau gespeeld heeft. Die ervaring mag hij voor mij wat meer laten zien en overbrengen op de jonge spelers. Soms gaat hij er te veel van uit dat de jonge spelers bepaalde dingen zelf oppikken maar dat is niet altijd het geval. Hij mag dan wat resoluter en dwingender aanwezig zijn. Erg positief is, dat je kunt zien dat hij bezig is met een lange termijn visie. Ook is hij bij bijna alle wedstrijden aanwezig en kent dus veel spelers. Wat ik ook niet onbelangrijk vind, is dat hij zich geregeld in de kantine laat zien en zich daar ‘tussen de linies’ begeeft".

Wat is jouw voetbalmoment?

"Er zijn natuurlijk veel mooie momenten geweest. Als ik er één moet uitpikken is dat zonder twijfel het winnen van de Limburgse beker tegen Venlo en de hele ontlading nadien. Als je, zoals ik toen, als jonge speler naar de stip loopt om de 20e strafschop te nemen, gaat er het een en ander door je heen. Ook de 2e bekerwinst was mooi, maar in die wedstrijd zat veel minder dramatiek dan in de wedstrijd tegen Venlo".

Wie zou je eens willen ontmoeten en waarom?

"Ik ben niet van de idolen en verafgoding, maar een pilsje drinken met Bruce Springsteen lijkt me wel wat. Ik heb recentelijk, samen met Egbert Feys, twee concerten van hem bezocht en dat waren speciale ervaringen. De man heeft een specifieke benadering van het leven en weet dat in pakkende en eenvoudige teksten in zijn muziek tot uiting te brengen. Als het mocht lukken, moet ook Egbert maar aanschuiven. Dat zou ook hij geweldig vinden".

Welke hobby’s buiten het voetbal?

"Ik speel graag een partijtje squash en skiën vind ik ook heerlijk om te doen. Daarnaast maak ik graag een reisje. Maar eigenlijk is mijn werk mijn grootste hobby. Ik heb van mijn hobby mijn beroep kunnen maken”. Hij lacht en zegt: ” Dat is me met voetballen helaas niet gelukt".

Ik sprak met een zeer aimabel en sociaal bewogen mens, voor wie familie en vrienden belangrijke hoekstenen in zijn leven zijn. Bescheiden en altijd zorgvuldig zijn woorden kiezend, is het voor mij een eer deze voetbaltopper en levensgenieter dit interview te ontfutselen.

Fred Volkers

druk op CTRL+P om deze pagina af te drukken

Wedstrijdsponsoren

Overige sponsoren